Βιογραφία | Richard Rodgers

Συνέθεσε επίσης μουσική για ταινίες και για την τηλεόραση. Είναι πιο γνωστός για τις συνεργασίες με τον στιχουργό Lorenz Hart και τον Oscar Hammerstein II. Οι συνθέσεις του είχαν σημαντικό αντίκτυπο στην μουσική βιομηχανία μέχρι και σήμερα, και έχουν μια διαρκή και ευρεία απόκριση από το κοινό.

Ο Rodgers ήταν το πρώτο πρόσωπο που κέρδισε, αυτό που θεωρείται κορυφαίο βραβείο στον χώρο του θεάματος της τηλεόραση, για ηχογραφήσεις, για ταινίες και για το Broadway, ένα Emmy, ένα Grammy, ένα Oscar και ένα Tony. Έχει κερδίσει επίσης ένα βραβείο Πούλιτζερ.

Το 1919, ο Richard συναντήθηκε με τον Lorenz Hart, χάρη στον Phillip Leavitt, έναν φίλο του μεγαλύτερου αδελφού του. Ο Rodgers με τον Hart ασχολήθηκαν για χρόνια με τον χώρο της μουσικής κωμωδίας, δημιουργώντας μια σειρά από ερασιτεχνικές παραστάσεις.

Θα έκαναν το επαγγελματικό ντεμπούτο τους με το τραγούδι “Any Old Place With You”, που συμπεριελαμβανόταν το 1919 στη Broadway μουσική κωμωδία A Lonely Romeo.

Η πρώτη επαγγελματική παραγωγή τους το 1920 ήταν το Poor Little Ritz Girl. Επόμενη επαγγελματική εμφάνιση τους, στο σόου The Man Melody, που έκανε πρεμιέρα το 1924.

Εργάστηκε ως μουσικός διευθυντής για την Lew Fields. Ανάμεσα στους φημισμένους καλλιτέχνες που συνεργάστηκε ήταν η Nora Bayes και ο Fred Allen. Ο Rodgers σκεφτόταν να εγκαταλείψει το χώρο του θεάματος για να ασχοληθεί με την πώληση παιδικών εσωρούχων, όταν ο ίδιος και ο Hart τελικά έκαναν μεγάλη επιτυία το 1925. Έγραψαν τα τραγούδια για μια φιλανθρωπική παράσταση για το διάσημο Θέατρο Guild, που ονομάζεται The Gaieties Garrick, που οι κριτικοί την χαρακτήρισαν “φρέσκια και ευχάριστη”. Η διασημότερη επιτυχία του show ήταν το “Manhattan” σε ερμηνεία του Ruth Tester και Allan Gould. Έτσι ο Rodgers με τον Hart απέκτησαν σημαντική φήμη στη συγγραφή Broadway παραστάσεων.

Κατά τη διάρκεια της υπόλοιπης δεκαετίας, το ντουέτο έγραψε διάφορες δυνατές επιτυχίες τόσο για το Broadway, αλλά και το Λονδίνο, συμπεριλαμβανομένων των Dearest Enemy (1925), The Girl Friend (1926), Peggy-Ann (1926), A Connecticut Yankee (1927), και Present Arms (1928).

Οι παραστάσεις τους κατά τη δεκαετία του 1920 συμπεριελάμβανε επιτυχίες όπως “Here in My Arms”, “Mountain Greenery”, “Blue Room”, “My Heart Stood Still” και “You Took Advantage of Me”.

Τη δεκαετίας του 1930, ο Rodgers με τον Hart έγραψαν μια σειρά από κλασικά τραγούδια και μουσική για τον κινηματογράφο, συμπεριλαμβανομένων των Love Me Tonight (1932) (σε παραγωγή του Rouben Mamoulian, που αργότερα θα συμμετείχε πάλι στηνη παραγωγή του Oklahoma! στο Broadway), που περιείχε τρία κλασσικά μουσικά κομμάτια: “Lover”, “Mimi”, και “Isn’t It Romantic?”.

Ένα από τα πιο διάσημα τραγούδια τους τη περίοδο αυτή έχει τίτλο “Blue Moon”.

Στη συνέχεια, δούλεψαν πάνω στην μουσική για τις ταινίες The Phantom President (1932), με πρωταγωνιστή τον George M. Cohan, Hallelujah, I’m a Bum (1933), με πρωταγωνιστή τον Al Jolson και το Mississippi (1935), με πρωταγωνιστή τον Bing Crosby και W.C. Fields.

Το 1935, επέστρεψαν στο Broadway συνθέτωντας μια σχεδόν αδιάκοπη σειρά από επιτυχίες που έλαβε τέλος μόνο με το θάνατο Hart το 1943. Μεταξύ των πιο αξιοσημείωτες είναι οι Jumbo (1935), On Your Toes (1936, που περιελάμβανε το μπαλέτο “Slaughter on Tenth Avenue”, σε χορογραφία του George Balanchine), Babes in Arms (1937), I Married an Angel (1938), The Boys from Syracuse (1938), Pal Joey (1940), και η τελευταία αυθεντική δουλειά τους, By Jupiter (1942).

Πολλά από τα τραγούδια των παραστάσεων είναι ακόμα επίκαιρα και ακούγονται συχνά, όπως το “The Most Beautiful Girl in the World”, “My Romance”, “Little Girl Blue”, “I’ll Tell the Man in the Street”, “There’s a Small Hotel”, “Where or When”, “My Funny Valentine”, “The Lady is a Tramp”, “Falling in Love with Love”, “Bewitched, Bothered and Bewildered” και “Wait Till You See Her”.

Το 1939, έγραψε το μπαλέτο Ghost Town για το Ballet Russe de Monte Carlo, με χορογραφία από τον Marc Platoff.

Η συνεργασία του με τον Hart αντιμετώπισε κάποια προβλήματα, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει μια νέα συνεργασία με τον Oscar Hammerstein II, με τον οποίο είχε γράψει στο παρελθόν μια σειρά από τραγούδια (πριν συνεργαστεί ακόμα με τον Lorenz Hart). Το πρώτο τους μιούζικαλ, που έγινε επιτυχία, είχε τον τίτλο Oklahoma! (1943) και σηματοδότησε την έναρξη της πιο επιτυχημένης συνεργασίας στην αμερικανική μουσική ιστορία του θεάτρου. Το έργο τους αποτέλεσε επανάσταση. Αυτό που κάποτε ήταν μια συλλογή από τραγούδια με χορούς, και κωμικά γυρίσματα, τα οποία συγκρατούνταν μεταξύ τους σε ένα σχετικά αδύναμο υπόβαθρο, έγινε πλέον ένα ολοκληρωμένο αριστούργημα.

Οι δυο τους συνέχισαν δημιουργώντας τέσσερις ακόμα επιτυχίες, που συγκαταλέγονται στα πιο δημοφιλή όλων των μιούζικαλ και συμπεριελήφθηκαν σε επιτυχημένες ταινίες: Carousel (1945), South Pacific (1949), The King and I (1951), και The Sound of Music (1959).

Άλλες παραστάσεις περιλαμβάνουν δευτερεύουσες επιτυχίες, όπως το Flower Drum Song (1958), Allegro (1947), Me and Juliet (1953) and Pipe Dream (1955).

Έγραψαν επίσης τη μουσική για την ταινία State Fair (1945), καθώς και τη μουσική ένα σπέσιαλ μιούζικαλ της τηλεόρασης Cinderella (1957).

Η συνεργασία τους γέννησε πολλά γνωστά τραγούδια, όπως το “Oh, What a Beautiful Mornin'”, “People Will Say We’re in Love”, “Oklahoma!” (το οποίο έγινε και ο ύμνος της πολιτείας της Οκλαχόμα), “If I Loved You”, “You’ll Never Walk Alone”, “It Might as Well Be Spring”, “Some Enchanted Evening”, “Getting to Know You”, “My Favorite Things”, “The Sound of Music”, “Sixteen Going on Seventeen”, “Climb Ev’ry Mountain”, “Do-Re-Mi”, και “Edelweiss”, που ήταν το τελευταίο τραγούδι για τον Hammerstein.

http://www.youtube.com/watch?v=xHOIFM1bURs

Μεγάλο μέρος της δουλειάς του Rodgers τόσο με τον Hart όσο και με τον Hammerstein ενορχηστρώθηκε από τον Robert Russell Bennett.

Το 1950, ο Rodgers με τον Hammerstein κέρδισαν το βραβείο “The Hundred Year Association of New York’s Gold Medal Award”, σε αναγνώριση της προσφοράς τους για την πόλη της Νέας Υόρκης.

Τα μιούζικαλ του Rodgers και του Hammerstein κέρδισαν συνολικά 35 βραβεία Tony, 15 Ακαδημαϊκά Οσκαρ, 2 βραβεία Πούλιτζερ, 2 βραβεία Grammy και 3 βραβεία Emmy.

Μετά το θάνατο του Hammerstein το 1960, ο Rodgers έγραψε στίχους και μουσική για το πρώτο έργο του στο Broadway, με τίτλο No Strings (1962, που κέρδισε δύο βραβεία Tony). Η παράσταση ήταν μια επιτυχία, με χαρακτηριστικό τραγούδι το “The Sweetest Sounds”.

Ο Rodgers έγραψε επίσης τόσο τους στίχους όσο και τη μουσική για δύο νέα τραγούδια που χρησιμοποιούνται για την κινηματογραφική εκδοχή του “The Sound of Music”. (Άλλα τραγούδια σε αυτή την ταινία ήταν από τον Rodgers με τον Hammerstein.)

Στη συνέχεια, θέλησε να συνεργαστεί με στιχουργούς, όπως ο Stephen Sondheim (Do I Hear A Waltz?), προστατευόμενος του Hammerstein, τον Martin Charnin (Two By Two, I Remember Mama) και τον Sheldon Harnick (Rex).

Ο Rodgers πέθανε το 1970, στην ηλικία των 77 ετών, από καρδιακή προσβολή. Οι στάχτες του σκορπίστηκαν στη θάλασσα.

 

Εργογραφία:

Για να δείτε την πλήρη εργογραφία του πατήστε εδώ.

 

 

Πηγή:

http://en.wikipedia.org

 

Συντονισμός- Επιμέλεια: Ελένη Κεφαλληνού

The post Βιογραφία | Richard Rodgers appeared first on tralala.gr.

from tralala.gr http://ift.tt/2hx77Nk
via IFTTT